Meestal komt de hulp die je nodig hebt uit onverwachte hoek. Voor mij was dat zo’n 17 jaar geleden, op mijn 34ste verjaardag. Ik kreeg van mijn vrouw een 10-rittenkaart voor een manege en een set harde plastic rijlaarzen. Ik kon mijn teleurstelling nauwelijks onderdrukken, maar hoorde haar nog zeggen: ‘Ik weet nooit wat ik jou moet geven. Het is toch nooit precies wat je zoekt, dus ik heb maar gewoon wat gedaan.’ Ik ben met forse tegenzin naar de manege gegaan. Toen ik terugkwam was ik verkocht. Niet aan de manege, maar wel aan de paarden. Dat had ik werkelijk niet zien aankomen, maar het was wel de hulp die ik op dat moment in mijn leven nodig had.
