Wat doe jij als begeleider in deze sessie?

Naar aanleiding van onderstaande video kreeg ik een aantal keer de vraag: “wat doe jij nu eigenlijk in deze sessie?”. Ik zal proberen taal te geven aan het antwoord dat opkomt bij deze vraag. 

Punt van adaptie
Het eerste dat bij mij opkomt is: de client gewaar te maken van het punt van adaptie tussen haar en het paard, de kudde en/of dat waar deze voor staat. ik ‘breng’ haar als het ware aan de grens, de grens van waar de “ik” stopt en de “kudde of de “wij” begint. 

Wij
De “wij” is voor mij niet zozeer een verzameling van gezamenlijke eigenschappen, maar eerder: dat waarin we als mens en dier verschilloos zijn. Dat waarin we beide opkomen. Ieder woord of concept om “dat” te beschrijven schiet tekort omdat we in essentie niet kunnen weten wat “dat” is. Woorden als god, “geist”, scheppende kracht, energie, licht etc…ze grijpen in ‘niets’. In feite breng ik de client dus aan de grens van weten..

Op de grens 
Precies op die grens is er vanuit de paarden een uitnodiging op te merken. Op de grens vervalt weten, en verschijnt opmerken. Opmerken van de afstemming met het paard. Dat is op de video duidelijk te zien. Ik als begeleider faciliteer het opmerken zodat het herkend wordt door de client. Hoe meer de client gewaar wordt van deze afstemming hoe meer ze ontvankelijk wordt voor wat het paard probeert te doen. 

Harmonisatie 
Wat het paard probeert te doen is harmoniseren. Harmoniseren is: in harmonie brengen met de werkelijkheid, samenvallen met wat je gegeven is. Wanneer de zoekbeweging of verlangen van de cliënt naar een betere werkelijkheid stopt, wordt de huidige werkelijkheid het ‘medicijn’. 

Bolwerk
De zoekbeweging of verlangen naar een betere werkelijkheid is in zijn essentie altijd een strijd, een bolwerk. In de wens naar een betere werkelijkheid wordt er namelijk iets wat je aangereikt wordt afgewezen en raakt daarmee afgesplitst. Daar wordt het voor de paarden, die dat niet kennen, spannend. Hun respons, het harmonisatiegedrag, is een instinctieve reactie om die spanning te verlagen, een poging om de client samen te laten vallen met de gegeven werkelijkheid of zoals ik dat ook noem, haar innerlijke kudde. Het paard nodigt ons in feite uit tot overgave. 
Niet als opgave maar als natuurlijke respons op een (nog) niet-samenvallen bij de client.

De begeleider
Deze uitnodiging geldt ook voor mij als begeleider: een overgave aan niet-weten, een bereidheid om ieder concept uit handen te laten vallen en me te laten leiden door de bewegingen van de paarden. Iedere methode of concept dat daaraan wordt toegevoegd, staat tussen de client en het paard én tussen de client en de werkelijkheid. Overgave is jezelf toestaan aan de werkelijkheid, zonder schild of zwaard. Overgave is kwetsbaar blijven voor de gegeven werkelijkheid. Daarin ben je als begeleider gelijk aan de client en vervalt ieder weten in een gezamenlijke beweging.